Niet nu!

 

‘Goedemorgen,’ roept ze naar de receptioniste, net voordat ze de lift instapt. Ze drukt op de knop met de 5, kijkt in de spiegel en net op het nippertje, stapt er nog een man van zo’n jaar of dertig in. Sam hoort hem nahijgen. Waarschijnlijk te laat vertrokken van huis, denkt ze. Net voordat het display ‘3’ aangeeft, hoort ze een harde knal. Met een zachte plof komt de lift tot stilstand.

   ‘Nee!’, roept de jongeman verschrikt, ‘Niet nu!’

Sam kijkt hem vragend aan. Hij draagt een mooi donkergrijs pak waarmee hij er met zijn lengte imposant uitziet. De guitige wilde krullen, het niet gebruikte gaatje in zijn oor en zijn sportsokken verraden dat het een gelegenheidspak is.

‘Ach,’ zegt Sam, ‘komt wel vaker voor. De technische dienst komt vanzelf. Geef het een half uurtje.’

‘Een half uur? Ik heb zo een sollicitatiegesprek… Lekkere eerste indruk,’ mompelt hij.

‘Dat is balen,’ zegt Sam, ‘Bij wie heb je een afspraak?

‘De heer Wouters, ken je die?

‘Ja, die ken ik wel,’ Sam lacht hem vriendelijk toe. ‘Voor welke functie?’

‘Data analist. Die vacature leek wel voor mij geschreven. Alles wat ik leuk vind, heeft deze baan en net nu kom ik te laat.’

Sam glimlacht om zijn opverend enthousiasme. ‘Vind je dat niet saai, data-analyse? Lijkt mij zo BETA.

‘Nee, helemaal niet!’ De man geeft een vurige uiteenzetting waarom Sam het helemaal mis heeft.   

      Plotseling komt de lift weer in beweging en dat zonder hulp van een monteur. Op de 5e verdieping stappen ze uit.

‘Ik heet trouwens Maurits,’ zegt hij.

‘Ik ben Sam… Sam Wouters,’ lacht ze. ‘Wanneer kan je beginnen?’